Tijdens de sessie maken we gebruik van een betrouwbare test om de toestand van de darmmicrobiota te analyseren. Deze sessie richt zich op de zoektocht naar mogelijke dysbiose, volgens de methode van Dr. Bruno Donatini.

Hoe test je je microbiota?

Om de conditie van de microbiota te beoordelen, heeft Dr. Bruno Donatini een ademhalingstest ontwikkeld. Dit concept is niet nieuw; ademhalingstests worden al sinds de jaren ’60 in de geneeskunde toegepast. Het apparaat dat we tegenwoordig gebruiken, is een geavanceerde gasdetector die tot op de miljoenste deeltje nauwkeurig meet (de GAZDETECT, die we elke zes maanden moeten laten kalibreren). Oorspronkelijk ontworpen voor het detecteren van gevaarlijke chemische gassen, werd het door Dr. Donatini aangepast om vijf specifieke gassen te analyseren. Intestinale fermentaties ontstaan immers door verschillende bacteriefamilies en deze test biedt een momentopname van hun aanwezigheid op dat specifieke tijdstip.

De test wordt uitgevoerd op een lege maag. Daarna drinkt de deelnemer een zoete drank op basis van honing. We wachten vervolgens 1 uur en 45 minuten tot 2 uur voordat we de test herhalen. Dit maakt het mogelijk om te observeren hoe de ingenomen suiker wordt verwerkt en of deze door het lichaam wordt geassimileerd. Als bepaalde bacteriën aanwezig zijn, zullen zij de suiker sneller verbruiken dan het lichaam, en een deel van de gassen die we meten, zullen door deze bacteriën worden geproduceerd. Dit betekent dat de suiker niet door het lichaam wordt opgenomen.

Bovendien zijn bepaalde bacteriën actief op een lege maag, wat betekent dat ze zich voeden met onze maagslijm, dat van nature zoet is. Dit proces creëert waterstof en kan leiden tot een ontstekingsaandoening in de dunne darm.

Wat is de rol van de darmmicrobiota?

In het menselijk lichaam fungeert de dikke darm als de septic tank van ons “huis”. Wanneer we meer voedsel consumeren dan we nodig hebben, verteren de bacteriën in de dikke darm ons afval. Ongeveer 90% van onze bacteriën bevindt zich in de dikke darm, die ook een sociale rol speelt. Eenden daarentegen hebben geen dikke darm en poepen onmiddellijk na hun maaltijd. Het vermogen om ons in te houden komt voort uit de aanwezigheid van een dikkedarm; hier vindt de belangrijkste transformatie van afval plaats.

De meeste bacteriën in ons lichaam komen van nature voor in de dikke darm. Het probleem is dat we na verloop van tijd ook bacteriën in onze maag kunnen krijgen. In feite heeft 80% van de volwassenen op de leeftijd van 35 tot 40 jaar momenteel een onevenwichtige microbiota of flora in het zogenaamde bovenste deel van hun spijsverteringsstelsel (met name de dunne darm, de twaalfvingerige darm en de maag). Dit leidt tot een verminderde spijsvertering. Een van de tekenen hiervan is het gebrek aan honger in de ochtend, wat erop wijst dat de maag niet goed is geleegd. De maag zou om de twee uur geleegd moeten worden; anders functioneert hij niet optimaal.

Het is belangrijk om te weten dat als suiker slecht wordt opgenomen, deze in de maag kan omgezet worden in alcohol en azijn. Dit produceert een residu van azijn waarin vooral voedingsmiddelen zoals salades, granen en peulvruchten gaan fermenteren. Dit kan leiden tot maagreflux, pijn boven de navel, gastritis, verhoogde zuurgraad, oesofagitis en irritatie van de luchtwegen, enzovoort.

Wat zijn de verschillende bacteriefamilies die problematisch zijn?

Er zijn drie hoofdklassen:

Ten eerste zijn er de snel fermenteerende bacteriën, die het gevolg zijn van een slechte vertering van suikers en waterstof genereren, zoals ik eerder al aangaf. Ik wil eraan toevoegen dat we naarmate we ouder worden, minder in staat zijn om suiker te assimileren; dit is fysiologisch. We zouden dus minder suiker moeten consumeren, omdat onze bacteriën zich anders gaan vermenigvuldigen om deze te kunnen verteren. Deze fermentaties kunnen geurloos gas en pijn in de dikke darm veroorzaken. Daarnaast leidt de productie van methylacetaat in de maag tot stasis en de vorming van een biofilm (dat wil zeggen een laag van bacteriën) in de twaalfvingerige darm.

De tweede klasse betreft de methaanproducerende flora. Dit zijn in feite vleesetende bacteriën die andere bacteriën consumeren. Het functioneert als een ecosysteem: hoe meer schapen er zijn, hoe meer wolven er zijn. Dit kan leiden tot stinkende gassen en een zware adem. Het fenomeen van een slechte adem komt in werkelijkheid voort uit de dikke darm, aangezien ongeveer 80% van de spijsverteringsgassen in de longen vrijkomt.

Ten slotte vinden we ook andere bacteriën in de sigmoïde colon. Dit zijn vleesetende flora die sulfidegassen (H2S) produceren. Een van de voor de hand liggende tekenen is een adem die naar zwavel ruikt. Op dit punt kunnen er blokkades in het lichaam ontstaan, wat kan leiden tot problemen met constipatie, maar ook tot ernstige vermoeidheid en zelfs depressie. De dikke darm speelt namelijk een cruciale rol in de afbraak van L-tryptofaan, een precursor van serotonine, het gelukshormoon. Serotonine is essentieel voor de regulering van stemmingen, angst, eetlust en slaap. Echter, deze bacteriën consumeren L-tryptofaan, waardoor de aanmaak van serotonine wordt belemmerd. Aangezien de dikke darm verantwoordelijk is voor ongeveer 80% van de serotonineproductie in het lichaam, begrijpen we nu hoe problematisch deze situatie kan worden. Een tekort aan serotonine kan leiden tot zowel fysieke als mentale vermoeidheid.

Indicaties:

• Buikpijn
• Opgeblazen gevoel
• Diarree
• Obstipatie
• Gasvorming
• Dringende stoelgang
• Slechte adem
• Geladen tong
• Chronische vermoeidheid
• Slaapproblemen
• Gingivitis
• Moeite met afvallen
• Maagreflux
• Verminderde immuniteit
• Musculoskeletale pijn
• Fibromyalgie
• Auto-immuunziekten
• Voedselintolerantie
• Tekorten (bijvoorbeeld vitamine- of mineralentekorten)